Głoszenie ewangelii na pogrzebach

Najlepszą radę jaką otrzymałem odnośnie wygłaszania kazań na pogrzebie kogoś, kogo nie znałem jest ta: „W swoim kazaniu nie wysyłaj ich do nieba. Nie wysyłaj ich do piekła. Po prostu głoś ewangelię zebranym”. Ta zasada określa nasze zadanie niezależnie od rodzaju pogrzebu jaki sprawujemy. Ironią losu jest to, że skupiamy się na życiu zmarłego, podczas gdy nabożeństwo pogrzebowe jest tak naprawdę dla tych, którzy na nie przyszli.

Podczas kazania, ewangelia musi być głoszona zrozumiale. O wiecznej nagrodzie otrzymanej przez zmarłego powinieneś mówić tylko wtedy, jeśli osobiście przekonałeś się o jego nawróceniu. Jeśli nie jesteś tego pewien – co jest oczywiste w przypadku osób, których nigdy nie poznałeś – skup się na głoszeniu ewangelii zebranym. Jeśli nie masz ku temu podstaw lub podstawy ku temu są wątpliwe, lepiej jest oprzeć się pokusie udzielenia fałszywej pociechy

Kazanie podczas pogrzebu nie powinno trwać dłużej niż dwadzieścia minut i zawierać powinno trzy główne myśli, najlepiej poparte fragmentami z Pisma.

1. Wyraź potrzebę opłakiwania

Historia o Jezusie wskrzeszającym Łazarza z martwych (J 11) jest tutaj szczególnie pomocna. Skoro Jezus płacze po stracie przyjaciela, my również powinniśmy. Często dzielę się wspomnieniem, kiedy mój ojciec usiadł ze mną i z moją żoną niedługo po tym, jak odkryliśmy poronienie naszego drugiego dziecka. Namawiał nas, abyśmy spędzili trochę czasu opłakując stratę i poinstruował nas jak to zrobić.

Nigdy nie zakładaj z góry, że wszyscy zdają sobie sprawę, iż żałoba jest rzeczą normalną i właściwą. Albo że wiedzą jak pomocne w radzeniu sobie ze stratą może być zwyczajne mówienie o ich zmarłych bliskich. Tak naprawdę, wiele osób nie chce o nich mówić z powodu bólu spowodowanego stratą. Wielu pastorów wie, że ludzie często radzą sobie ze stratą dopiero po latach, pod duchowym przewodnictwem pastora, i wtedy zaczynają doceniać wartość tego procesu.

2. W jasny sposób ukaż nadzieję ewangelii

Prawdziwą nadzieją podczas żałoby jest nadzieja zawarta w ewangelii. Dlatego właśnie druga i trzecia część kazania pogrzebowego powinna skupiać się na osobie i dziele Chrystusa. Niezależnie od tego, z którego fragmentu będziesz głosił, upewnij się, że będziesz mógł wskazać w nim wyraźne elementy Dobrej Nowiny – Bożą świętość, grzeszną naturę człowieka, sprawiedliwy sąd, doskonałą osobę Chrystusa, dzieło odkupienia oraz naszą odpowiedź na zbawienie: upamiętanie i wiarę w Chrystusa.

3. Wezwij słuchaczy do odpowiedzi na ewangelię

Aby zrobić to w odpowiedni i skuteczny sposób, powinieneś dowiedzieć się jak najwięcej o zebranych oraz o zmarłym. Zawsze zakładaj, że na pogrzebie będą obecni zarówno chrześcijanie, jak również niewierzący, oraz że wszyscy mają jakieś przyjęte z góry założenia na temat tego, jak osiągnąć życie wieczne. Głosiłem kazanie na wielu pogrzebach – czasem 90% zebranych stanowili katolicy, czasem większością byli mormoni, innym razem niemal każdy z obecnych nigdy w życiu nie był w kościele.

Za każdym razem w jasny sposób objaśniałem ewangelię, nawoływałem zebranych do upamiętania, wiary w Chrystusa i zaufania Mu. Jednak pamiętałem również, aby w tych różnorodnych sytuacjach, dostosować sposób przekazu do odbiorców, w zależności od ich wcześniejszego rozumienia „Dobrej Nowiny”. Wzywaj do żałoby. Głoś ewangelię w sposób prosty i przejrzysty. Pomóż zebranym zrozumieć, jak bardzo potrzebujemy Chrystusa, gdyż wszystkich nas czeka śmierć. Wezwij ich do upamiętania i wiary.

Tłumaczenie: Wierni Słowu
Korekta: Ewangelia w Centrum